Dinsdag 14 februari zijn we met de kinderen naar de Blindenkerk in Velsen geweest. De officiële benaming is stichting Wakan met de exposotie ’In het donker gezien’ Het was de afsluiting van ons thema ’de hersenen’.
We werden door (bijna) blinde mensen rondgeleid door een kerk, die was ingericht als straat waar je als blinde allerlei ervaringen kon opdoen. De kerk was pikkedonker en we zagen geen hand voor ogen. Je ogen als zintuigen vielen af. En wat bleek; je andere zintuigen nemen het over. Je wordt je gewaar van wat je allemaal hoort (tramgeluidem, vogels, geluiden bij een stoplicht, auto’s), je voelzintugen nemen toe (waar loop je op, waar is de muur, uit welke richting komt de wind), je reuk neemt toe (ruik ik iets bekends?) etc.
Nadat we op een houtsnipperspad hadden gelopen en hadden gevoeld wat voor waterfonteintjes er stonden, liepen we verder over een houten bruggetje (met armleuning), waar water onderdoor liep (als geluid) en verder door een bos. We kwamen bij een drukke kruising waar we trams, auto’s, fietsbellen en het geluid van het stoplicht hoorden. We kwamen fietsen tegen die onderweg in de weg stonden, en gingen in een winkel ’voelen’ wat er allemaal te koop was. Het was een hele belevenis!
Als je groepje niet binnen was, mocht je allerlei opdrachtjes doen. Je naam typen met een braille typmachine, voelbingo spelen en mens-erger-je niet met een blindendobbelsteen en pionnen die aangepast waren voor blinden.
We mochten Jan na afloop allerlei vragen stellen en wat bleek... sommigen dromen in geuren en zoals ze het voelen (iemand die op haar 3e jaar blind was geworden), sommigen dromen in beelden (die was op zijn 40e blind geworden) en sommigen dromen in kleuren (iemand die op zijn 12e blind was geworden). Jan was door een vuurwerkbom blind geworden op zijn 12e jaar. dat maakte ook wel indruk op de kinderen.
Het was een leerzame middag. In het fotoalbum Blindenkerk kunt u de foto’s terugvinden.
